چرا افراد مبتلا به اوتیسم از تماس چشمی فرار میکنند؟

به دلیل فعالیت بیش از حد سیستم پردازش صورت در مغز افراد مبتلا به اوتیسم از تماس چشمی فرار می کنند!
 
آیا تا به حال با یک فرد اوتیستیک برخورد داشته اید؟ آیا به رفتارهای آنها دقت کرده اید؟ متوجه شده اید که از نگاه کردن مستقیم به صورت دیگران اجتناب می کنند؟ آیا این مسئله از یک اختلال بینایی نشأت می گیرد یا مشکل در جای دیگری است؟
اغلب افراد دارای اختلال اوتیسم از تماس چشمی با دیگران دوری می کنند و اگر قادر به صحبت باشند از سوزش چشم در چنین مواقعی شکایت می کنند. اطرافیان هم گمان می کنند که این رفتار به دلیل خجالتی یا متفاوت بودن آنها است. رواج چنین باورهایی در حالی است که اسکن های مغزی انجام شده از کودکان اوتیستیک نشان از یک واقعیت دیگر دارد.

بر این اساس، تماس چشمی برای این گروه از جامعه استرس زا و ناراحت کننده است. در واقع، همین تماس چشمی از نظر ما ساده موجب تحریک عصب های مغزی فرد اوتیستیک می شود. خلاف آنچه گمان می کنیم فقدان ارتباطات میان فردی در آنهایی که با اختلال اوتیسم زندگی می کنند به دلیل بی توجهی و عدم تمرکز آنها نیست. 

چنین رفتارهایی پاسخی است به قسمت هایی از مغز (قسمت های دخیل در پردازش تصاویر افراد) که در اثر ارتباط با دیگران بیش از اندازه تحریک و فعال می شوند. به عبارت دیگر، فرد اوتیستیک با دزدیدن نگاه خود از دیگران ناراحتی حاصل از فعالیت غیرمنتظره مغز را کاهش می دهد.

کلینیک روانشناسی یارا

 



طبق نظر متخصص روانشناسی کودک درست است که تماس چشمی فعالیتی بسیار ساده است که نوزادان از همان ابتدای تولد بدون دردسر و آموزش انجام می دهند؛ اما در میان افراد اوتیستیک قضیه شکل دیگر دارد.

 در واقع، فعالیت بیش از حد قسمت ساب کورتیکال مغز (کالیکولوس_فوقانی، تالاموس و آمیگدال) این گروه منجر به آن می شود که نگاه کردن به دیگران به فعالیتی آزار دهنده بدل شود. به همین خاطر، اگر کودک شما از دارای اختلال اوتیسم است هیچ گاه او را مجبور به تماس چشمی نکنید. همین فعالیت غوغایی در مغز او به پا می کند.برای آگاهی بیشتر با برخورد با کودکان دارای اوتیسم بهتر است از روانشناس کودک خوب در کلینیک روانشناسی یارا کمک بگیرید.

جست و جو